کارکردهای اجرایی در دانش آموزان اتیسم با کنش بالا و دانش آموزان ناشنگان داون آموزش پذیر

هدف پژوهش حاضر، مقایسه عملکرد دانش آموزان مبتلا به طیف اتیسم کنش بالا و افراد مبتلا به نشانگان داون آموزش پذیر در آزمون کارکردهای اجرایی از طریق مطالعه پس رویدادی بود. برای این منظور در این پژوهش 15 نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به اتیسم کنش بالا، 15 نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به نشانگان داون آموزش پذیر و 15 نفر از دانش آموزان پسر عادی (با دامنه سنی7 تا 15 سال) که در متغیر های جمعیت شناختی همتا و کنترل شده بودند به صورت نمونه گیری در دسترس در مطالعه شرکت کردند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس تشخیص اتیسم (گارز)، آزمون هوش ریون، آزمون هوش وکسلر، آزمون حافظه ارقام مستقیم و معکوس وکسلر، آزمون استروپ، آزمون کارت های ویسکانسین و آزمون عملکرد مداوم بود. آزمون های آماری استفاده شده آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، تحلیل واریانس چندمتغیره، تحلیل کوواریانس یک عاملی، تحلیل کوواریانس چند عاملی و آزمون های تعقیبی بن فرونی و توکی بود. نتایج نشان داد که دانش آموزان اتیسم کنش بالا با وجود توانایی هوشی نزدیک به دانش آموزان عادی در کارکردهای اجرایی نقایص داشتند و این موضوع نقش هوش در کارکردهای اجرایی را کم رنگ می کند. به نظر می رسد با وجود هم بودی ها در دو گروه اتیسم و نشانگان داون، افراد مبتلا به نشانگان داون برخی آسیب های خاص کارکرد اجرایی (نقص حافظه کوتاه مدت) را در مقایسه با افراد مبتلا به اتیسم که آسیب های دیگر کارکردهای اجرایی (بازداری پاسخ، انعطاف پذیری ذهنی و عملکرد مداوم) دارند، نشان می دهند. کلید واژه ها: کارکردهای اجرایی، اتیسم کنش بالا، نشانگان داون آموزش پذیر.